CUT ขอโทษครับฟ้า 13 Sex Phone
CUT ขอโทษครับฟ้า 13 Sex Phone
ฟ้าฝนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รอฟังว่านภดลจะว่าอะไรต่อ คนปลายสายเงียบไปสักพักเหมือนกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุดก่อนจะเอ่ยปากสั่งอีกครั้ง เป็นคำสั่งที่ทำให้ร่างเพรียวกัดปากจนเลือดไหล
[ครางชื่อผม]
“...”
[ช่วยตัวเองแล้วครางชื่อผมซะ ฟ้าฝน]
“...ครับ”
แม้แต่ในความคิด เขาก็ไม่มีอิสระอีกแล้ว มือบางเอื้อมลงไปหาส่วนร้อนผ่าวของตนที่ยังคงไม่สงบลง กอบกุมความอ่อนไหวของตัวเองไว้แล้วค่อยๆ ขยับมือช้าๆ เป็นจังหวะ อีกข้างที่เหลือก็เล่นกับยอดอกสีหวานต่อ ความกระสันซ่านเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นจนแทบจะควบคุมสติไม่ได้ ฟ้าฝนครางเสียงหวานเรียกชื่อคนที่รอฟังอยู่ทันที
“อาห์...คุณดล อือ...คุณ..ดล..”
เสียงเขาขาดห้วงไปตามจังหวะของมือที่เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฟ้าฝนได้ยินเสียงครางฮือในลำคออย่างพึงพอใจของคนปลายสายพร้อมๆ กับเสียงหยาบโลนที่ดังประสานกันเข้ากับจังหวะการขยับมือของเขา เสียงของการรูดรั้งช่วยตัวเองช่วยเพิ่มอารมณ์ใคร่ให้มากยิ่งขึ้น เสียงหวานดังกระเส่าอย่างห้ามไม่ได้ ฟ้าฝนเงยหน้าเมื่อรู้สึกถึงห้วงอารมณ์ที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์ในไม่ช้า นภดลที่เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายจะถึงก่อนรีบเอ่ยปรามไว้
[อ่าห์ ฟ้าครับ อย่าเพิ่งเสร็จ]
“ผม..อ๊ะ อื้อ...หยุดไม่ได้..”
[คนเก่ง อา ทนไว้ครับ อย่าเพิ่งปล่อยนะ]
“ทำไมล่ะ?” ถามไปพร้อมกับลดจังหวะของมือตัวเองลง นิ้วโป้งพยายามปิดกั้นทางออกของน้ำรักที่พร้อมจะพุ่งออกมาทุกเมื่อ ไม่รู้ว่าคนเจ้าเล่ห์จะทรมานอะไรเขานักหนา
[ผมอยากให้คุณทำที่ด้านหลังด้วย] ในที่สุดนภดลก็เฉลยข้อสงสัยของเขาออกมา
“ห๊ะ!” ฟ้าฝนอุทานเสียงหลง มือที่กำลังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวหยุดชะงักทันที “คุณหมายถึง...ให้ผมทำตรงนั้น”
[ครับ ตรงนั้น ผมอยากให้คุณทำ]
หน้าหวานแดงก่ำมากกว่าเดิม ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องสัมผัสตรงนั้นด้วยตัวเอง แม้จะกระดากอายแต่มันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาเองก็ค้างคาอยู่ อารมณ์ที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยชี้นำให้ฟ้าฝนละมือขวาออกจากส่วนน่ารักที่ชูชันลงไปยังดอกเบญจมาศสีอ่อนที่ไม่ได้ถูกรังแกมานานนับเดือน
ตรงนี้...เป็นของหวังเหลาสู่ เป็นของคนที่เขารัก นี่คือครั้งแรกที่ตัวฟ้าฝนเองแตะต้องมัน
“อ๊ะ!” เขาสะดุ้งเล็กน้อย หลุดเสียงร้องออกมาเมื่อนิ้วแรกแทรกผ่านความคับแน่นเข้าไป หยาดน้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มช้าๆ นิ้วเรียวค่อยๆ ขยับเข้าออกเพื่อให้ตัวเองชินก่อนที่จะเพิ่มนิ้วแทรกเข้าไปอีกจนครบสาม ฟ้าฝนถึงได้หยุดพักหายใจ
[เอาโทรศัพท์ไปใกล้ได้ไหม ผมอยากได้ยินเสียงชัดๆ]
คนปลายสายไม่วายสั่ง
“แต่คุณให้ผมใส่หูฟังอยู่นะ” เขาเอ่ยเสียงพร่า เตือนสตินักสืบจอมเผด็จการที่แสนจะเอาแต่ใจ
[ถอดออกเลย หูฟังไม่จำเป็นแล้วครับ เปิดลำโพงเอา]
“ทำไมคุณมันลามกได้ขนาดนี้คุณดล”
[ต้องโทษคุณ เพราะคุณทำให้ผมคลั่ง ผมถึงเป็นแบบนี้]
“คลั่งรักน่ะเหรอ งี่เง่า!”
ว่าไปอย่างนั้นก่อนที่มือซ้ายซึ่งยังว่าจะดึงหูฟังออกจากโทรศัพท์แล้วเปิดลำโพงเอาไปวางไว้ข้างสะโพกอย่างที่อีกคนต้องการ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฟ้าฝนเริ่มรางเลือน เขาขยับเข้าออกกับความคับแน่นของตนด้วยความเร็วอีกครั้งตามแรงปรารถนาที่พุ่งสูง เสียงเฉอะแฉะของนิ้วที่ทำหน้าที่ดังก้องห้องนอน ดังคลอไปพร้อมกับเสียงครางของคนสองคนที่แม้จะไม่ได้สัมผัสกันโดยตรงแต่ก็สุขสมไปพร้อมกัน
ฟ้าฝนครางเรียกชื่อนภดลเสียงดังในจังหวะสุดท้าย นิ้วทั้งสามรุกเข้าภายในอย่างรุนแรง กดจุดกระสันสร้างความเสียวซ่านจนร่างบางกระตุก จนในที่สุดหลักฐานความสุขก็ถูกปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแบนราบพร้อมกับฟ้าฝนที่หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“อาห์...อาห์...”
ระยะเวลาของห้องสวรรค์อยู่ได้เพียงไม่นาน เมื่อเริ่มปรับลมหายใจได้ฟ้าฝนก็ค่อยๆ เอานิ้วตัวเองออกมา สติเขาหายไปในตอนที่ใกล้ถึงฝั่งฝัน ไม่รู้ว่าคนที่ถือสายเซกส์โฟนด้วยเป็นยังไงบ้าง มือบางเอื้อมลงไปคว้าเอาโทรศัพท์ที่เคลื่อนไปอยู่ใต้หว่างขาตอนไหนไม่รู้ขึ้นมาดู เมื่อตั้งใจฟังดีๆ ก็ได้ยินเสียงหอบของคนทางนั้นไม่ต่างกัน
“พอใจหรือยัง?” เขาเอ่ยถาม หยิบกระดาษทิชชู่ข้างเตียงมาเช็ดคราบต่างๆ ออกจากตัว คิดว่าต้องอาบน้ำอีกรอบแน่ๆ เพราะรู้สึกเหนอะหนะเหลือเกิน ประสบการณ์เซกส์โฟนครั้งแรกทำเขาแทบหมดแรง
[คุณทำดีแล้วคนเก่ง] นภดลตอบกลับมาด้วยเสียงแหบพร่าไม่ต่างกัน
อ่านต่อในเว็บ
ฟ้าฝนสูดลมหายใจเข้าลึกๆ รอฟังว่านภดลจะว่าอะไรต่อ คนปลายสายเงียบไปสักพักเหมือนกำลังพยายามสงบสติอารมณ์ตัวเองให้ได้มากที่สุดก่อนจะเอ่ยปากสั่งอีกครั้ง เป็นคำสั่งที่ทำให้ร่างเพรียวกัดปากจนเลือดไหล
[ครางชื่อผม]
“...”
[ช่วยตัวเองแล้วครางชื่อผมซะ ฟ้าฝน]
“...ครับ”
แม้แต่ในความคิด เขาก็ไม่มีอิสระอีกแล้ว มือบางเอื้อมลงไปหาส่วนร้อนผ่าวของตนที่ยังคงไม่สงบลง กอบกุมความอ่อนไหวของตัวเองไว้แล้วค่อยๆ ขยับมือช้าๆ เป็นจังหวะ อีกข้างที่เหลือก็เล่นกับยอดอกสีหวานต่อ ความกระสันซ่านเริ่มทวีความรุนแรงมากขึ้นจนแทบจะควบคุมสติไม่ได้ ฟ้าฝนครางเสียงหวานเรียกชื่อคนที่รอฟังอยู่ทันที
“อาห์...คุณดล อือ...คุณ..ดล..”
เสียงเขาขาดห้วงไปตามจังหวะของมือที่เริ่มเร็วขึ้นเรื่อยๆ ฟ้าฝนได้ยินเสียงครางฮือในลำคออย่างพึงพอใจของคนปลายสายพร้อมๆ กับเสียงหยาบโลนที่ดังประสานกันเข้ากับจังหวะการขยับมือของเขา เสียงของการรูดรั้งช่วยตัวเองช่วยเพิ่มอารมณ์ใคร่ให้มากยิ่งขึ้น เสียงหวานดังกระเส่าอย่างห้ามไม่ได้ ฟ้าฝนเงยหน้าเมื่อรู้สึกถึงห้วงอารมณ์ที่กำลังจะแตะขอบสวรรค์ในไม่ช้า นภดลที่เหมือนรู้ว่าอีกฝ่ายจะถึงก่อนรีบเอ่ยปรามไว้
[อ่าห์ ฟ้าครับ อย่าเพิ่งเสร็จ]
“ผม..อ๊ะ อื้อ...หยุดไม่ได้..”
[คนเก่ง อา ทนไว้ครับ อย่าเพิ่งปล่อยนะ]
“ทำไมล่ะ?” ถามไปพร้อมกับลดจังหวะของมือตัวเองลง นิ้วโป้งพยายามปิดกั้นทางออกของน้ำรักที่พร้อมจะพุ่งออกมาทุกเมื่อ ไม่รู้ว่าคนเจ้าเล่ห์จะทรมานอะไรเขานักหนา
[ผมอยากให้คุณทำที่ด้านหลังด้วย] ในที่สุดนภดลก็เฉลยข้อสงสัยของเขาออกมา
“ห๊ะ!” ฟ้าฝนอุทานเสียงหลง มือที่กำลังรูดรั้งส่วนอ่อนไหวหยุดชะงักทันที “คุณหมายถึง...ให้ผมทำตรงนั้น”
[ครับ ตรงนั้น ผมอยากให้คุณทำ]
หน้าหวานแดงก่ำมากกว่าเดิม ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะต้องสัมผัสตรงนั้นด้วยตัวเอง แม้จะกระดากอายแต่มันเลยเถิดมาถึงขนาดนี้แล้ว เขาเองก็ค้างคาอยู่ อารมณ์ที่ยังไม่ถูกปลดปล่อยชี้นำให้ฟ้าฝนละมือขวาออกจากส่วนน่ารักที่ชูชันลงไปยังดอกเบญจมาศสีอ่อนที่ไม่ได้ถูกรังแกมานานนับเดือน
ตรงนี้...เป็นของหวังเหลาสู่ เป็นของคนที่เขารัก นี่คือครั้งแรกที่ตัวฟ้าฝนเองแตะต้องมัน
“อ๊ะ!” เขาสะดุ้งเล็กน้อย หลุดเสียงร้องออกมาเมื่อนิ้วแรกแทรกผ่านความคับแน่นเข้าไป หยาดน้ำตาหยดใสไหลอาบแก้มช้าๆ นิ้วเรียวค่อยๆ ขยับเข้าออกเพื่อให้ตัวเองชินก่อนที่จะเพิ่มนิ้วแทรกเข้าไปอีกจนครบสาม ฟ้าฝนถึงได้หยุดพักหายใจ
[เอาโทรศัพท์ไปใกล้ได้ไหม ผมอยากได้ยินเสียงชัดๆ]
คนปลายสายไม่วายสั่ง
“แต่คุณให้ผมใส่หูฟังอยู่นะ” เขาเอ่ยเสียงพร่า เตือนสตินักสืบจอมเผด็จการที่แสนจะเอาแต่ใจ
[ถอดออกเลย หูฟังไม่จำเป็นแล้วครับ เปิดลำโพงเอา]
“ทำไมคุณมันลามกได้ขนาดนี้คุณดล”
[ต้องโทษคุณ เพราะคุณทำให้ผมคลั่ง ผมถึงเป็นแบบนี้]
“คลั่งรักน่ะเหรอ งี่เง่า!”
ว่าไปอย่างนั้นก่อนที่มือซ้ายซึ่งยังว่าจะดึงหูฟังออกจากโทรศัพท์แล้วเปิดลำโพงเอาไปวางไว้ข้างสะโพกอย่างที่อีกคนต้องการ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีของฟ้าฝนเริ่มรางเลือน เขาขยับเข้าออกกับความคับแน่นของตนด้วยความเร็วอีกครั้งตามแรงปรารถนาที่พุ่งสูง เสียงเฉอะแฉะของนิ้วที่ทำหน้าที่ดังก้องห้องนอน ดังคลอไปพร้อมกับเสียงครางของคนสองคนที่แม้จะไม่ได้สัมผัสกันโดยตรงแต่ก็สุขสมไปพร้อมกัน
ฟ้าฝนครางเรียกชื่อนภดลเสียงดังในจังหวะสุดท้าย นิ้วทั้งสามรุกเข้าภายในอย่างรุนแรง กดจุดกระสันสร้างความเสียวซ่านจนร่างบางกระตุก จนในที่สุดหลักฐานความสุขก็ถูกปลดปล่อยออกมาเลอะหน้าท้องแบนราบพร้อมกับฟ้าฝนที่หอบหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน
“อาห์...อาห์...”
ระยะเวลาของห้องสวรรค์อยู่ได้เพียงไม่นาน เมื่อเริ่มปรับลมหายใจได้ฟ้าฝนก็ค่อยๆ เอานิ้วตัวเองออกมา สติเขาหายไปในตอนที่ใกล้ถึงฝั่งฝัน ไม่รู้ว่าคนที่ถือสายเซกส์โฟนด้วยเป็นยังไงบ้าง มือบางเอื้อมลงไปคว้าเอาโทรศัพท์ที่เคลื่อนไปอยู่ใต้หว่างขาตอนไหนไม่รู้ขึ้นมาดู เมื่อตั้งใจฟังดีๆ ก็ได้ยินเสียงหอบของคนทางนั้นไม่ต่างกัน
“พอใจหรือยัง?” เขาเอ่ยถาม หยิบกระดาษทิชชู่ข้างเตียงมาเช็ดคราบต่างๆ ออกจากตัว คิดว่าต้องอาบน้ำอีกรอบแน่ๆ เพราะรู้สึกเหนอะหนะเหลือเกิน ประสบการณ์เซกส์โฟนครั้งแรกทำเขาแทบหมดแรง
[คุณทำดีแล้วคนเก่ง] นภดลตอบกลับมาด้วยเสียงแหบพร่าไม่ต่างกัน
อ่านต่อในเว็บ
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น