เมียทาส 03 (UN CUT)

 

เมียทาส

03

ซอยที่ไม่ใหญ่มากมีรถยนต์จอดริมทางเรียงรายกันอย่างเป็นระเบียบ สายฝนรุนแรงตกลงมาจนคนทั่วไปไม่อาจฝ่าไปได้ หยดน้ำเม็ดใหญ่ตกกระทบจนรู้สึกเจ็บผิวหนัง จักรยานคันเก่าที่บรรทุกร่างชายสองคนเคลื่อนเข้ามาใต้ตึกคอนโดหรู ถึงจะฝ่าหยาดน้ำจากฟ้าไม่นานแต่ด้วยความแรงของพายุเนื้อตัวทั้งคู่จึงเปียกชุ่ม เสียงเบรกที่ดังบาดแก้วหูบ่งบอกว่าถึงจุดหมายแล้ว ควินน์กอดเอวคนปั่นแน่น พอรถจอดเขาก็ยังคงไม่ปล่อย ไม่รู้ว่ากลัวตกหรืออยากได้ไออุ่นจากอีกคนกันแน่

“ลง”

แต่เพราะคำพูดนิ่งๆ คำเดียวเลยที่ทำสติเขาเข้าร่าง คนตัวเล็กตกใจรีบกระโดดลงจากเบาะหลังด้วยความเร็วแล้วไปหลบหลังเสาเหมือนรังเกียจพาหนะนั้นมาก สิงห์ส่ายหน้าก่อนจะปั่นจักรยานคันน้อยไปจอดให้เข้าที่แล้วล็อกล้อไว้เหมือนที่เคยทำปกติ หนุ่มโยธาหันมามองร่างบางเล็กน้อยก่อนจะยิ้มมุมปาก

ภาพของคนตัวขาวที่เปียกไปทั้งร่างเหมือนลูกแมวตกน้ำกำลังห่มตัวที่สั่นระริกด้วยเสื้อของเขามันน่ารักมาก

อยากกอด

นั่นเป็นสิ่งที่ผุดขึ้นมาในหัวคนเย็นชาอย่างชัดเจน ร่างสูงลุกขึ้นเดินเข้าไปหาอีกคน ควินน์ไม่ได้ขยับหนีทำเพียงแค่แหงนหน้ามองเท่านั้น

“อะไร?”

“ไปห้องสิ รอกูอุ้มหรือไง?”

ไม่ว่าเปล่าแต่วงแขนแกร่งยังอ้าออกหมายจะอุ้มร่างเล็กอีกด้วย ควินน์ก้าวถอยหลังอัตโนมัติ ตากลมสวยเบิกกว้าง ใจดวงน้อยยังเต้นไม่เป็นปกติจากเหตุการณ์บนถนนเมื่อครู่ตอนนี้เต้นเร็วกว่าเดิมอีก

อุตส่าห์ย้ำเตือนตัวเองแล้วนะว่ามันก็แค่เพราะไอ้เถื่อนถอดเสื้อมาให้ต่างหาก มันสุภาพบุรุษเขาเลยชื่นชม ไม่ได้หวั่นไหวสักนิด!!!

“มะ ไม่ต้อง อุ้มเอิ้มอะไร มีขาเหอะ” พูดแล้วหันหน้าหนีทำทีไม่สนใจ

“งั้นก็เดิน”

“บุ้ย”

เด็กเครื่องกลแบะปากใส่คู่สนทนาก่อนจะหันหลังก้าวฉับๆ เข้าไปในตึก เขาตกเป็นเป้าสายตาของหลายคนเพราะสภาพที่เปียกมะล่อกมะแล่ก คนตัวบางรีบเดินอย่างไวเพื่อให้พ้นจากห้องโถงซึ่งแอร์เย็นฉ่ำ ร่างขาวๆ มุ่งไปยังลิฟต์ที่ตอนนี้เลขสีแดงกำลังบอกว่ามันอยู่ที่ชั้นสิบสาม

“โอ๊ยยยยย หนาววววว ลงมาเร็วๆ สิวะ!!!”

เสียงหวานบ่นไปมาพร้อมทั้งกระชับเสื้อคลุมบนไหล่แน่นไม่คิดคืนเจ้าของที่ยืนขนาบอยู่ข้างกัน สิงห์เหนือยังคงนิ่งไม่แสดงอาการทุกข์ร้อนใดๆ ไม่ได้หอบเหนื่อยจากการปั่นจักรยานพ่วงคนที่ตัวเองยัดเยียดสถานะเมียให้แม้อีกฝ่ายจะหนักไม่ใช่เล่นก็ตามที ว่ากันตามตรงแล้วหนุ่มก่อสร้างเปียกมากกว่าร่างเล็กด้วยซ้ำ

“กูจะแข็งตายอยู่แล้วววววว อ่ะ! แล้วนั่นมึงไปหยุดทำห่าอะไรอยู่ชั้นเจ็ด อีกนาทีเดียวกูจะเป็นหมีขั้วโลก ลงมาสักที๊!!!!”

ควินน์กระทืบเท้าดิ้นเร่าๆ เหมือนปลาโดนน้ำร้อนลวก แก้มใสพองลมอย่างคนถูกขัดใจไม่ได้ทำให้คนหน้านิ่งข้างๆ รำคาญแต่อย่างใด ร่างสูงยังคงมองว่ามันน่ารัก

 “เวอร์”

 “อ๊ะ!” คนตัวเล็กสะดุ้งเฮือกเมื่อมือร้อนคว้าเข้าที่มือขวาของเขา นิ้วเรียวสอดประสานกันแน่น ส่งผ่านไออุ่นจนจากที่จะหันไปต่อว่ากลายเป็นต้องก้มหน้าแทน “อะ นิ่ง...มือ...”

“หนาว”

คำสั้นๆ คำเดียวกับที่เคยทำควินน์หัวใจเต้นถูกนำมาพูดอีกครั้ง เขาเงยหน้ามองอย่างสงสัยแล้วก็ต้องสบเข้ากับสายตาจริงจังของคนเย็นชาแต่แฝงไปด้วยเสน่ห์เหลือร้าย ไม่ใช่แค่นั้นปากเรียวยังเคลื่อนเข้ามาใกล้ ความทรงจำเมื่อตอนอยู่สถานศึกษาแล่นเข้ามาในหัวให้รีบหันหน้าหลบอย่างไว แต่คนอย่างสิงห์เหนือก็เปลี่ยนเป้าหมายไปเป็นหูของขาวๆ ได้ไม่ยากเย็นนัก

“จับไว้ อุ่นกว่ากอดเสื้อ แล้วอย่าดื้อ มึงปล่อยมือกูมีเรื่องแน่”

มันเรียกว่าการบังคับขืนใจ ควินน์มองหน้าคนเผด็จการแล้วแบะปากใส่ เขาหมั่นไส้ไอ้หน้านิ่งๆ นั่นเหลือเกิน คงคิดว่าหล่อมากมั้ง เออ! มันหล่อมาก แล้วไงล่ะ แค่นี้เหรอที่เขาต้องกลัว โธ่เอ๊ย! กับอีแค่มือเขาจะสะบัดเมื่อไหร่ก็ได้

แต่เพราะตอนนี้หนาวและมือสากๆ นี่มันอุ่นดีหรอกเขาก็เลยจับ

...แค่นั้นจริงๆ

“หึๆ”

เกลียดเสียงหัวเราะมันว่ะ! ควินน์แกล้งหันซ้ายหันขวาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ต่อไปแม้จะประสานนิ้วมือจับกับคนข้างๆ แน่นจนได้สายตาล้อเลียนจากรอบข้างก็ตาม เขารอลิฟต์ที่ลงมาจากชั้นบนอย่างใจจดใจจ่อ เวลาแต่ละวินาทีเหมือนหยุดหมุนให้ร่างเล็กหน้าแดงใจเต้นอยู่แบบนั้น

ติ้ง~

“อ๊ะ! มาแล้วๆ นิ่ง ไปกันเร็ว” ยังไม่ทันที่คนข้างในจะเดินออกหมดเลยร่างบางก็รีบกระตุกมือหนาให้เข้าไปในลิฟต์ทันที นิ้วป้อมๆ อย่างคนมีเนื้อหนังกดที่ชั้นแปดอย่างคุ้นชินในขณะที่มืออีกข้างก็ยังคงติดกับคนที่บอกว่าเกลียดนักเกลียดหนาไม่ห่าง ไม่มีใครพูดอะไรหลังลิฟต์ปิดลง บรรยากาศที่เงียบและกระอักกระอ่วนนี้ทำควินน์ต้องแหงนหน้ามองเพดานอย่างไม่รู้จะไปไหน มันเหมือนทำตัวไม่ถูกและเขาก็ไม่เข้าใจว่าอาการที่เป็นอยู่นี้คืออะไร

คนอย่างควินน์ เมดิสัน มีสเป็คผู้หญิงคือต้องตัวเล็กผิวขาว ที่สำคัญต้องอ่อนหวาน เขาหิ้วสาวๆ เหล่านั้นกลับคอนโดบ่อย แต่ทุกคนล้วนแล้วเป็นแค่วันไนท์แสตน ไม่เคยมีใครที่ได้ร่วมเตียงกับเขาเป็นครั้งที่สอง เขาไม่เคยให้เบอร์สาวไหนเพราะคิดไปว่าอายุเขาแค่นี้สนุกๆ ก็พอ แต่มันไม่ใช่เลยกับคนข้างๆ ที่ทวงสถานะกันซึ่งควินน์เองก็ลำบากใจจะให้ เขาไม่รู้จักอีกคนมาก่อน ไม่มีเวลามาศึกษากันเลยว่าจะรับได้มั้ยกับนิสัยที่ดูไม่เข้ากันสุดขั้วของเราสองคน ความสัมพันธ์ทางกายมันไม่ได้ผูกมัดเท่าทางใจ

เขากับสิงห์...ก็แค่คนแปลกหน้าที่ได้เสียกันเท่านั้นเอง

หรือบางที...อาจจะเป็นคนแปลกหน้าที่ทำให้ใจเต้นแรงเป็นครั้งแรก

โฮ่!!! ไม่ได้นะ เข้าขั้นตุ๊ดเลย เขามั่นใจว่าตัวเองยังคงแมน ไม่หรอกๆ มันไม่ได้เป็นแบบนั้น

“ห้องมึงห้องไหน”

“ห๊ะ!!!”

“ตกใจอะไร กูถามว่าห้องมึงห้องไหน ลิฟต์มันถึงแล้วเนี่ย”

“อ้อ เอ่อ...8509” ปากอิ่มตอบไปอย่างเบลอๆ แขนเรียวถูกดึงรั้งให้เดินตามประหนึ่งแขกคนสำคัญทั้งที่เป็นเจ้าของห้อง ร่างสูงเดินกวาดตามองหาไปเรื่อยๆ จนมาถึงประตูซึ่งมีหมายเลขตามที่ควินน์บอก ร่างเล็กหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาแล้วส่งคีย์การ์ดให้อีกคน กุญแจที่ต้องใช้คู่กันก็ส่งให้ด้วย คือให้หมดเลยเหมือนคนตัวโตเป็นเจ้าของห้อง สิงห์รับไปเปิดประตูแล้วลากคนตัวเล็กเข้ามา เขาเสียบคีย์การ์ดเพื่อเปิดไฟและค่อยๆ ปล่อยมือนิ่มเพื่อให้อีกคนได้เดินไปเปิดแอร์

“ทำไมที่นี่ไม่มีฮีทเตอร์นะ แม่งเอ๊ยยยยย กูหนาวววววว” เสียงหวานบ่นอีกครั้ง ควินน์เดินไปที่ตู้หยิบผ้าขนหนูสะอาดๆ ออกมาพาดไหล่ผืนนึงและโยนให้แขกไม่รับเชิญอีกผืน

“เช็ดหัวซะ ห้องน้ำมีห้องเดียวอยู่ขวามือ ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้าตรงเคาเตอร์ล้างหน้านั่นแหละเดี๋ยวโทรเรียกแม่บ้านมาเอาไปซักให้”

“แล้วมึงไม่อาบ?”

“ก็เดี๋ยวหาเสื้อผ้าให้มึง...สิงห์ก่อนไง” ร่างขาวตะครุบปากตัวเองแทบไม่ทันเมื่อลืมตัวพูดคำหยาบแต่ก็เนียนๆ ไปได้ เขาหันหลังหนีร่างสูงไปเปิดตู้เสื้อผ้าโดยไม่รู้ว่าคนที่ยืนรออยู่แอบยิ้มมุมปากก่อนจะสาวเท้าเข้ามาใกล้แล้วกระซิบเบาๆ ข้างหู

“แม่บ้านแม่เรือน”

“เฮ้ย!” คนตัวเล็กสะดุ้งหันหลังไปปะทะกับอกกว้าง ขาเรียวรีบก้าวถอยหลังอย่างรวดเร็ว “อะ...อะไร แม่บ้านอะไร กลัวจะหนาวตายต่างหากไอ้นิ่ง ไปเลยนะไปอาบน้ำ เดี๋ยวพ่อก็เปิดแอร์ลบสิบองศาซะนี่”

“กล้ารึเปล่า กลัวไม่กล้านี่สิ”

“ไอ้นิ่ง!”

“หึๆ”

คนหล่อยกยิ้มร้าย ทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่คนที่อยู่มุมห้องเหมือนแกล้ง ควินน์กระฟัดกระเฟียดแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ จนสิงห์ก้าวเข้าไปหาร่างบางอีกครั้ง ใช้วงแขนหนารวบเอวเพรียวมาชิดตัว มือบางที่ยันหน้าอกเขาถูกรวบไว้จนหมดหนทางขัดขืน

“นิ่ง! ปล่อยยยย มากอดทำไม มันเปียก!!!”

“มึงก็เปียก”

“ใช่เวลามาเถียงเหรอ เห็นป้ะว่าน้ำมันหยดอ่ะ ไปอาบน้ำสักที”

“ก็อยากไปนะ” หนุ่มโยธาพูดเสียงเรียบ

“งั้นก็ไป...”

“ถอดเสื้อให้หน่อย”

“ห๊ะ!”

ควินน์เบิกตากว้างเป็นรอบที่ร้อยของวัน ร่างเล็กนิ่งค้างไปชั่วขณะกับประโยคคำสั่งของอีกฝ่าย คนหน้าตายที่พอเห็นเขาอึ้งไปก็ฉวยโอกาสคว้าข้อมือเล็กไปวางแหมะตรงขอบของเสื้อกล้ามที่เปียกน้ำจนแนบไปกับแผงอกแน่น

“ถอด!”

น้ำเสียงเย็นๆ สร้างอาการเสียวสันหลังจนเนื้อตัวขาวสั่นระริก ควินน์ส่ายหน้าไปมามองสบตาคมดุที่ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็แผ่อำนาจน่ากลัวใส่เสมอ ยิ่งปฏิเสธแรงกดที่ข้อมือก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจนต้องร้องออกมาด้วยความเจ็บเหมือนกระดูกจะแตก สุดท้ายแล้วหนุ่มลูกครึ่งดีกรีปีหนึ่งเครื่องกลก็ต้องยอมใช้มือขาวๆ ถอดเสื้อให้อีกคนจนได้

“อึก!” ควินน์ยกชายเสื้อกล้ามของร่างสูงขึ้นให้พ้นศีรษะอย่างเร่งรีบเพราะเขินกับซิกแพคตรงหน้า หนุ่มโยธายิ้มมุมปากไปกับความน่ารักไร้เดียงสา เขายังคงกักร่างหอมๆ ไว้ในวงแขนอย่างแน่นหนาไม่ยอมปล่อย

“สะ...เสร็จแล้วก็ไปสิ กอดอยู่ทำไม”

“ห้องนอนอยู่ตรงไหน?”

ทำไมต้องถาม!!!!

ร่างเล็กโวยวายในใจ เขาเดาะลิ้นอย่างหงุดหงิดก่อนจะชี้นิ้วไปที่ประตูสีขาวทางฝั่งซ้าย

“ห้องนั้น แต่อาบน้ำก่อนนะ ไม่งั้นห้ามเข้า” เขาขู่ ใช้สิทธิ์ความเป็นเจ้าของห้องกับอีกคนด้วยน้ำเสียงเด็ดขาดแต่มีหรือที่คนในสถานะสามีจะฟัง

“ถ้าไม่เปียกก็เข้าได้สินะ” คนหล่อถามนิ่งๆ ร่างบางพยักหน้าและสิ่งไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น

พรึบ!

“เฮ้ยๆ ไอ้นิ่ง งื้ออออออ มึงจะถอดกางเกงทำไมตรงนี้ ห้องน้ำสิวะห้องน้ำ!!!!!”

ควินน์ร้องเสียงหลงและตะโกนโวยวายทันทีเมื่ออยู่ๆ คนหน้านิ่งก็ถอดกางเกงของตัวเองออกจนเปลือยเปล่าต่อหน้าต่อตาเขา ร่างสูงโยนกางเกงเปียกชุ่มออกไปก่อนจะจัดการลากเจ้าของห้องตรงไปทางห้องนอนทันที

“ไม่!!! จะเข้าไปทำไม อย่านะโว้ยยยยย!!!!!”

“ก็แห้งแล้วไง”

“ไม่ได้หมายถึงแห้งแบบนี้ แล้วจะลากทำไม ไม่ไป อ้ากกกก ปล่อยเลยนะ ไอ้นิ่ง ไอ้หื่น ไอ้โรคจิต!”

ปัง!

“....” สิงห์บิดลูกบิดประตูแล้วใช้เท้าถีบสุดแรงจนกระแทกกับกำแพงเสียงดัง ควินน์กลืนน้ำลายดังเอื้อกด้วยความกลัวก่อนจะหยุดขัดขืนทันที

“ด่าอีกทีกูจะฝังมึงไว้กับผนังห้อง กูแค่จะเข้าไปดูห้องนอนต้องเสียงดังทำไม”

ถ้าเข้าไปแบบปกติเขาไม่ว่าหรอก แต่ใครใช้ให้เป็นชีเปลือยลากคนอื่นเขาแบบนี้!!!

ได้แต่คิดในใจ ควินน์รู้ดีว่าถ้าพูดออกไปเขาคงโดนไม่ต่างกับประตู ร่างเล็กยินยอมเข้าไปในห้องนอนของตัวเองแต่โดยดี พอปิดประตูได้สิงห์ก็ปล่อยเขาเป็นอิสระ เจ้าของห้องรีบวิ่งปรู้ดกระโดดขึ้นเตียงแล้วคว้าหมอนมากอดอย่างหวั่นเกรง

มึงอย่าเข้ามานะ กูเอาหมอนปิดหน้าฆ่าตัวตายแน่!

"นี่ห้องมึงเหรอ" คนเปลือยเดินโชว์สัดส่วนไปมาสำรวจรอบๆ อย่างสนอกสนใจ

"ใช่ ทำไม?" ควินน์มองด้วยสายตาระแวงและหน้าสวยที่แดงซ่าน ดูสิ ดูไอ้ปืนใหญ่ที่มันโทงเทงไม่อายผีสางนั่นสิ เขาขอกรี๊ดได้มั้ย ไม่ไหวแล้ว

"เปล่า เตียงใหญ่ดี"

คนหล่อยิ้มแล้วหมุนตัวกลับมาหาร่างน้อยบนเตียง ขายาวก้าวเข้าใกล้ช้าๆ ให้ควินน์ถดหนีแต่ไม่กล้าวิ่งลงไป เด็กเครื่องกลตัวสั่นอย่างหวาดกลัว เขากอดหมอนในมือแน่น คว้าผ้าห่มมาคลุมอีกชั้นหนึ่งกันคนเย็นชาเข้าถึงตัวได้

"อะไร...เดี๋ยว! นิ่ง นิ่งใจเย็นนะ อย่าพุ่งหลาวมา ไอ้นิ่งโว้ยยยยยย!!!!" แต่ดูเหมือนปราการทุกอย่างจะไร้ค่าเมื่อร่างสูงพุ่งตัวอย่างรวดเร็วเข้าประชิดเจ้าของห้อง ดึงทึ้งทั้งผ้านวมผืนหนาและหมอนใบโตทิ้งไปข้างเตียง กระชากร่างเล็กๆ ให้นอนหงายก่อนจะตรึงข้อมืออีกคนไว้เหนือหัว

“ตัวเปียก เตียงก็เปียก” เสียงทุ้มเอ่ยเหมือนเป็นเรื่องทั่วไปแต่ควินน์กลับสั่นสะท้านเมื่อมืออีกข้างของคนเผด็จการเลื่อนมาปลดกระดุมเขาไปแล้วหนึ่งเม็ด

“อ่ะ...นิ่ง...อย่านะ จะทำอะไร”

“ถอดให้”

“ไม่ ไม่เอา!!!”

“เฉยๆ อย่าให้ใช้กำลัง”

ไม่พูดเปล่าปากของหนุ่มโยธายังก้มลงไปสัมผัสคอเนียนสวย ดูดดึงก่อนจะขบกัดจนควินน์ต้องร้องออกมาเพราะรู้สึกเจ็บ น้ำตาคลอเบ้าด้วยความกลัวจับใจ ไม่ชอบเลย เขาไม่ชอบเลยการโดนบังคับ

โดยเฉพาะกับเรื่องเซ็กส์!

สิงห์ค่อยๆ ไล้มือไปมาบนอกขาว ความเนียนละเอียดของผิวเนื้อชวนให้ลูบไล้ เขาเหมือนกำลังเมาเหล้า สติเลือนหายไปจากตอนแรกที่ค่อยๆ ปลดก็กลายเป็นว่ากระชากจนมันขาดออกจากกัน เศษซากกระดุมเม็ดเล็กกระจัดกระจายเต็มที่นอนนุ่ม ยอดอกสีหวานและเอวคอดกิ่วกว่าชายทั่วไปที่เคยได้สัมผัสทำหนุ่มโยธาอดกลั้นไม่อยู่ต้องก้มลงไปพรมจูบอย่างหลงใหล

ปากหนารุกรานเนื้อตัวคนใต้ร่างอย่างจาบจ้วง ตีตราเป็นเจ้าของอีกครั้ง ความหวานและหอมทำให้คนหล่อไม่อาจถอนตัว มือหนาเลื่อนลงไปถึงขอบกางเกงและพยายามจะถอดมัน แต่แล้ว...

“ฮึก! ฮือออออๆ”

เสียงสะอื้นและน้ำตาที่หยดลงมาจากลูกแก้วแสนสวยทำสติเขาคืนร่าง สิงห์เหนือเพิ่งรู้ตัวว่าทำเกินไปจากตอนแรกที่จะแกล้งให้เขินเฉยๆ กลายเป็นว่าล่วงเกินไปจริงๆ

“อย่าร้อง”

“ฮื้ออออ ฮือออออออๆ”

“ไม่เอา ชู่ว!”

ร่างสูงหยุดการกระทำที่ป่าเถื่อนและล่วงเกินก่อนจะทาบทับกายแกร่งลงไปกอดรัดร่างขาวที่หอมรัญจวน ปล่อยให้ควินน์สะอื้นฮั่กๆ อยู่กับอก ไม่ได้รังเกียจน้ำตาและน้ำมูกที่อีกฝ่ายเช็ดมาบนตัวแต่อย่างใด

“ร้องทำไม ยังไม่ทำอะไรเลย”

“ก็ ฮึก! นิ่งจะ...ข่มขืน ฮือออๆ เหมือนคืนนั้น”

“เปล่า”

“ไม่จริง ก็เมื่อกี้...”

“เขาเรียกร่วมรัก มึงเป็นเมียกู กลัวไปทำไม”

คนเย็นชาตอบหน้าตาย ควินน์เบิกตากว้างแล้วทุบอกแกร่งไปทีนึงอย่างแรงด้วยความหมั่นไส้ คนอะไรทำไมพูดเองเออเอง แล้วดูแต่ละคำที่ใช้สิ ทำเขาหน้าเห่อร้อนไปหมด

“ไอ้บ้านิ่ง!!!”

เสียงใสตวาดลั่นแล้วถลึงตามองแรงใส่คนเอาแต่ใจ กิริยาเหมือนลูกแมวขู่เจ้าของทำสิงห์เหนือยิ้มมุมปากอีกครั้ง เขาฉวยโอกาสที่อีกคนโมโหเต็มที่พุ่งเข้าไปหอมแก้มเนียนฟอดใหญ่แล้วกระชากกางเกงที่ถูกปลดกระดุมอยู่แล้วออกจากขาเรียวอย่างแรงจนคนตัวขาวร้องลั่น

“อ้ากกกก อย่า!!!!”

“อาบน้ำพร้อมกัน กูต้องการคนถูสบู่ให้”

หนุ่มโยธาพูดก่อนจะอุ้มคนที่กำลังควานหาของมาบดบังเรือนร่างขึ้นในท่าอุ้มเจ้าสาวแล้วพาเดินเข้าห้องน้ำไป ยิ่งควินน์ดิ้นมากเท่าไหร่ผิวกายเนียนนุ่มละเอียดก็ยิ่งแผ่กลิ่นหอมหวานล่อราชสีห์ให้อยากขย้ำมากเท่านั้น แต่เขาก็ต้องอดทนไว้...

ถึงจะอยากให้ตายแต่ด้วยเกียรติของชาติชายนายก่อสร้าง สิงห์เหนือสาบานว่าจะไม่ขืนใจเมียตัวเองเด็ดขาด แม้ต้องระงับอารมณ์รักที่พุ่งสูงอยู่ก็ตามที

ภายในห้องน้ำหรูสมราคาห้องของคอนโดใจกลางเมือง ควินน์เลือกที่จะวิ่งลงอ่างทันทีที่โดนปล่อยตัวแม้มันจะไม่มีน้ำเลยสักหยดเดียว ร่างขาวเปลือยเปล่าที่มีรอยแต้มสีชมพูจางๆ จากการร่วมรักครั้งล่าสุดกอดตัวเองแน่นเพื่อปกปิดส่วนสำคัญจากสายตาหื่นกาม เขารอน้ำอุ่นที่กำลังเปิดให้เต็มอ่างอย่างหวาดระแวง ตากลมลอบมองคนตัวสูงที่ยืนอยู่ใต้ฝักบัวอย่างพิจารณา สิงห์หันข้างให้เขา หน้าหล่อเหลาเปียกไปหมดด้วยหยดน้ำที่ไหลลงมาไม่ขาดสาย มือหนาเสยผมสีนิลของตัวเองขึ้นไปเปิดเปลือยหน้าผากกว้างให้สัมผัสน้ำเพื่อชะล้างเหงื่อไคลได้ง่าย

ให้ตายสิ! ทำไมมันถึงได้ดูดีขนาดนี้!!!!

กล้ามหน้าท้องที่เรียงตัวสวยถูกชโลมไปด้วยฟองสบู่สีขาว ควินน์กลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อนึกถึงสัมผัสในตอนที่ได้จับต้องมันเมื่อก่อนหน้านี้ น้ำใสไหลผ่านผิวสร้างความเซ็กซี่จนละสายตาไปไหนไม่ได้ ทั้งๆ ที่เป็นผู้ชายเหมือนกันแต่ทำไมนะถึงรู้สึกว่าคนเย็นชามันฮอตเหลือเกิน

“จ้องขนาดนี้ ไม่ลุกมากินกูเลยล่ะ”

สิงห์ที่เหลือบตามองคนขี้อายเอ่ยขึ้นนิ่งๆ จนควินน์สะดุ้งรีบหันหนีด้วยความตกใจ มือไม้ที่ใช้กอดตัวเองสั่นเทาหาที่วางไม่ได้ คนตัวขาวหน้าแดงยิ่งกว่าลูกตำลึงสุกเมื่อถูกจับได้ว่าแอบดูร่างกายของอีกคน

“บะ บ้าแล้ว ใครจะไปอยากกิน รีบๆ อาบแล้วออกไปสิ ยืนโชว์ทำไม” เสียงหวานดังแผ่วเบาเหมือนคนน่ารักกำลังพูดกระซิบแต่ความก้องของห้องน้ำก็ทำหนุ่มโยธาได้ยินชัดเจน

สิงห์เหนือปิดฝักบัว ขาแกร่งก้าวอย่างเงียบเชียบไปทางอ่างอาบน้ำที่ไม่ใหญ่มากโดยไม่ให้คนที่หันหลังอยู่รู้ตัว มือหนาคว้าเอาขวดครีมอาบน้ำมาด้วย สบโอกาสก็รีบก้าวลงอ่างด้วยความไวจนควินน์ถึงกับร้องลั่น

“เฮ้ย! นิ่ง!!!”

“อย่าหนี” เขาพูดด้วยเสียงดุจนร่างบางชะงัก เอวเพรียวถูกรวบเข้าไปนั่งตรงหว่างขาของผู้รุกราน ควินน์ดิ้นเล็กน้อยก่อนจะยอมอยู่เฉยๆ เมื่อหน้าคมคายซบลงมาที่ไหล่บางและเอ่ยประโยคห้วนๆ ด้วยเสียงเย็นชา

“อุ่นขึ้นมั้ย?”

“....” เด็กเครื่องกลนิ่งไปด้วยความอึ้ง ไอ้เถื่อนมันห่วงเขา!!! คนที่บังคับกันมาตั้งแต่เมื่อวานถามเขาอย่างเป็นห่วง “ทะ...ทำไม...”

“มึงตัวสั่น กูก็กอด”

กูไม่ได้หนาว เข้าใจผิดแล้ว!!!

มันดูเป็นประโยคที่อ้างไปงั้นแต่ทำใจดวงเล็กเต้นระส่ำ ควินน์ก้มหน้าลงชิดอกหมดมาดเพลย์บอยกลายเป็นลูกแมวน้อยในอ้อมแขนราชสีห์ ไม่อยากยอมรับหรอกว่าหวั่นไหวแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดี กอดอุ่นๆ นี่ดีกว่าเวลาที่เขาพะเน้าพะนอผู้หญิงเป็นไหนๆ การถูกกอดมันรู้สึกปลอดภัยจนต้องทิ้งกายไว้แบบนี้อย่างอ่อนแรง

ใจง่ายชะมัดเลยไอ้ควินน์ มึงเจอเขากี่วันเชียว

สิงห์เอื้อมไปปิดน้ำที่ล้นอ่าง หนุ่มโยธายื่นขวดครีมอาบน้ำให้ควินน์แล้วจับอีกคนหันหน้ามานั่งซ้อนตัก

“อ๊ะ! ทำอะไร!”

“ให้มึงถูสบู่ให้”

“ตะ แต่เมื่อกี้...”

“กูอยากถูอีก ถู...ด้วยมือมึง”

สิงห์เป็นคนพูดน้อยแต่ต่อยหนักจนควินน์ต้องหันไปมองค้อน ความกระดากอายและความหมั่นไส้มีมากจนต้องง้างมือข้างที่ถือขวดครีมอาบน้ำขึ้นทำท่าจะขว้างแต่ร่างสูงรู้ทันคว้ามันเอาไว้ซะก่อน

“เลือกเอา ไม่ทำกูจับมึงกดน้ำแน่”

“ขู่เหรอ!”

“เปล่า กูทำจริง”

คนเย็นชาบีบข้อมือเล็กอีกครั้งจนควินน์ต้องจำยอมพยักหน้าตกลง มือขาวปิดฝาขวดออกก่อนจะเทเนื้อครีมสีชมพูกลิ่นหอมลงบนอกแน่น ถูไปมาให้เกิดฟองด้วยมือที่สั่นระริก เขินมาก ไม่เคยต้องมาทำตัวเหมือนเด็กในอาบอบนวดแบบนี้เลย ปกติไปใช้บริการอย่างเดียว

“นวดด้วย”

นั่น!!! พูดยังไม่ขาดคำ

“มากไปละ กูไม่ใช่เด็กมึงนะไอ้นิ่ง”

“ก็ใครว่ามึงเป็นเด็ก”

“ก็....”

“มึงเป็นเมีย”

“....!!!!”

“เมียกู ก็ต้องทำตามกูสั่ง สมบัติของกู ก็ต้องเอาใจกู” คนเถื่อนช่างเอาแต่ใจจับมือเล็กไว้แน่นก่อนจะโน้มหน้าเข้าไปหาจนปลายจมูกชนกัน “ต่อให้มึงไม่อยากเป็น กูก็บังคับ”

ร่างเล็กอึ้งไปสามวิ เขาผลักอกแกร่งออกด้วยความไม่พอใจกับประโยคที่บังคับ ขอถอนคำพูดที่ว่าหวั่นไหว คนอย่างไอ้นิ่งมันดีได้ไม่ถึงชั่วโมงจริงๆ และควินน์ไม่มีทางยอมคนแบบนี้ เขากัดปากแล้วควักน้ำล้างฟองสบู่ไปบนผิวสีน้ำผึ้งแรงๆ เพราะรู้ตัวว่าคงสู้มันตรงๆ ไม่ได้ แรงควายขนาดนี้แถมควินน์เองก็เจ้าสำอางมาแต่ไหนแต่ไร ทั้งชีวิตมีเรื่องชกต่อยแค่ไม่กี่ครั้งด้วย คงเทียบกับไอ้คนป่าเถื่อนตรงหน้าไม่ได้หรอก

“เผด็จการ”

“กูได้ยินนะ”

“ก็พูดให้ได้ยิน” ปากอิ่มแบะใส่อย่างดื้อรั้น

“นี่มึงอยากโดน?”

“ชิส์ อย่ามายุ่ง!”

หน้าสวยยู่ลงเพราะหมดความอดทน เขาล้างตัวให้อีกคนเสร็จก็ลุกแล้วเดินหนีไปอาบน้ำที่ฝักบัวแทน สิงห์เหนือตามทันทีไม่ปล่อยคนที่กล้าอวดดีกับตนลอยนวลไปได้

หมับ!

“อ๊ะ!”

“ไม่พอใจมากเหรอ มึงรังเกียจกูรึไง”

เสียงห้วนที่ดังพร้อมแขนของควินน์ที่ถูกกระชาก เขาสองคนสบตากัน ความใกล้ที่สัมผัสได้แม้ลมหายใจทำความวาบหวามเกิดขึ้นในอกของร่างเล็ก คนตัวบางยื้อมือออกแต่ไม่สำเร็จ สิงห์ก้มหน้ามาใกล้อีกครั้งจนเขาเริ่มเกลียดตัวเองที่ไม่ว่าครั้งไหนก็หนีไม่เคยพ้น

“รังเกียจกูเหรอควินน์”

“ปล่อย”

“ถามก็ตอบ”

ร่างสูงเสียงเข้มขึ้นเพราะอารมณ์โทสะกำลังปะทุ ยิ่งคนตรงหน้าหันหน้าหนีก็ยิ่งขัดใจ

“....”

“ถ้าไม่ตอบกูจูบ” เสียงดุข่มขู่แต่คนอวดเก่งก็ยังเฉย

“....”

“มึงเลือกเอง อย่ามาร้องขอชีวิตนะ”

คำพูดนั้นเป็นประโยคสุดท้ายที่ร่างเล็กได้ยินก่อนที่ไหล่บางจะถูกกระชากอย่างแรงและปากร้อนๆ ก็ประกบลงมาไม่ทันตั้งตัว ควินน์เบิกตากว้างกับการบังคับจูบที่สุดแสนเอาแต่ใจของผู้ชายคนนี้ เขาดิ้นหนีแต่ไม่สามารถขยับได้ ยามความอบอุ่นโลมเลียและครอบครอง ดูดดึงเคล้าคลึงไปมาก็พาให้ร่างกายอ่อนยวบ

สิงห์เหนือบดริมฝีปากเข้าหาอย่างหนักหน่วง ขบกัดความอ่อนนุ่มของกลีบปากอิ่มก่อนจะสอดแทรกลิ้นร้อนเข้าไปเกี่ยวกระหวัด ควินน์ที่หมดแรงและกำลังเบลอได้ที่ยินยอมแต่โดยดี มือขาวจากที่คอยผลักก็กลับมาคล้องคอร่างสูงไว้แน่น ส่งต่อความหวานหอมให้กันไม่หยุดหย่อน

จะว่าเด็กลูกครึ่งแพ้จูบก็ได้ เพราะเขาโอนอ่อนทุกทีที่อีกคนทำแบบนี้

แขนแกร่งกอดรัดเอวเล็กแล้วยกขึ้น ควินน์เอาขาเกี่ยวรอบเอวสอบอย่างรู้งานในขณะที่ปากยังคงทำหน้าที่ของมันได้ดี เสียงครางอื้ออึงในลำคอของร่างบางดูจะเป็นที่พอใจของสิงห์เหนือมากเพราะยิ่งครางเขาก็ยิ่งช่วงชิมความหอมหวานจากปากอิ่มนั้นมากขึ้น ควินน์ไม่รู้ตัวว่าตอนไหนที่ถูกอุ้มออกมาจากห้องน้ำ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่แผ่นหลังสวยสัมผัสไปกับเตียงที่ชื้นเล็กน้อยจากการวิ่งมาซุกทั้งที่ตัวยังเปียกของเขาเอง มือสากลูบไล้ผิวอ่อนนุ่มไปมาอย่างหยาบโลน เค้นคลึงสะโพกนิ่มอย่างเมามันส์จนมันขึ้นรอยแดง ไร้การขัดขืน ไร้การต่อต้าน อาจเพราะอีกคนสั่งไว้ว่าห้ามเขาร้องหรือเปล่า หรือจริงๆ แล้วควินน์เองกันแน่ที่แปลกไปตั้งแต่ถูกเอาแต่ใจคืนนั้น

“อ่าห์ สวย” สิงห์เหนือละออกมามองชมอีกคนที่นอนหอบอยู่ใต้ร่าง เขาสบตาหวานที่ปรือปรอยไปด้วยอารมณ์รักอย่างมีความหมาย จูบซับไปบนหน้าผากมนด้วยความลุ่มหลง

“อือออออ” ร่างบางครางเครือเมื่อปากร้อนไล่มาที่ลำคอ ดูดดึงรุนแรงและจาบจ้วงจนเจ็บจี๊ด คนคุมเกมไม่ได้อ่อนโยนเลยสักนิด ปากร้อนรังแกเขาด้วยความรุนแรงแต่เหมือนจะยิ่งเพิ่มอารมณ์รักให้ทวีคูณขึ้นไปอีก

“กูบอกแล้วนะว่าอย่าร้องขอชีวิต”

เสียงกระซิบของปีศาจดังข้างหูก่อนที่ฟันคมจะขบกัดมันอย่างแรงจนไม่ต้องเดาเลยว่าได้แผลมาจากไหน ร่างเล็กทุบลงที่อกแกร่งเล็กน้อย ตอนนี้อยากจะร้องไห้อีกครั้งแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อยอดปทุมสีหวานถูกครอบครองอย่างเร่าร้อนให้แอ่นตัวรับด้วยความกระสัน ควินน์หมดแรงจะผลักไสและห้ามปราม ร่างน้อยๆ นอนหอบหายใจพร้อมตอบรับการกระทำรุนแรงตามสัญชาตญาณ

“อ๋า!!! ไม่ อย่า...อื้อออออ”

เขากรีดร้องสุดเสียงเมื่อคนที่กำลังเล้าโลมดูดดึงยอดอกสอดแทรกนิ้วเข้ามาในตัว กายบางบิดเร้าพยายามหนีความเจ็บปวดทรมานและเพราะแผลเก่ายังไม่หายดีมันเลยยิ่งรู้สึกรวดร้าวราวจะขาดใจ ครั้งแรกเขาไม่รู้หรอกว่ามันน้อยกว่านี้มั้ยเพราะตื่นมาก็โดนเสียบอยู่แล้ว แต่ตอนนี้บอกเลยว่าเหมือนร่างกายจะแยกออกจากกัน

“เจ็บ ฮืออออ สิงห์ ควินน์เจ็บ”

ได้แต่ร้องอ้อนวอนขอความสงสารแต่คนที่ดูจะโมโหมากไม่ได้สนใจ เขาจำได้ว่าก่อนเข้าห้องน้ำร้องแล้วมันหยุดแต่ตอนนี้ไม่ นอกจากจะไม่หยุดแล้วกลายเป็นว่าเพิ่มความดิบเถื่อนเข้าไปอีก มันคงไม่ต้องโทษอะไรหรอกนอกจากตัวของเขาเอง

ควินน์ไม่อาจรู้ได้เลยว่าร่างกายของเขานั้นในสายตาคนด้านบนสวยงามแค่ไหน เสียงร้องโหยหวนที่กระเส่าและเซ็กซี่ทำหนุ่มโยธาหยุดตัวเองไม่ได้ คนตัวเล็กร้องไห้ เขาสมเพชตัวเอง ถึงจะพูดว่าเจ็บแต่เมื่ออีกคนขยับเข้าออกไปมาก็แอ่นสะโพกรับตาม ตัวตนสีหวานที่ชูชันขึ้นมาบ่งบอกได้ดีว่าคนใต้ร่างกำลังมีอารมณ์ร่วมมากแค่ไหน

สิงห์มองภาพตรงหน้าด้วยสายตาแวววาว เขาบอกแล้วไงว่าเตียงมันกว้างดี ทั้งนุ่มและน่านอน เขาจะประเดิมคืนแรกที่ได้นอนที่นี่ด้วยบทรักสุดเร่าร้อนให้คนที่ทำท่าว่าเกลียดกันลืมไม่ลงเลยทีเดียว

เตียงใหม่ อะไรใหม่ๆ และ...สถานะที่มันต้องชัดเจน ไม่ถามความเห็นนะ บอกแล้วไงว่าบังคับ

ไม่รับก็ต้องรับ

“อื้ออออออ!!!!” ร่างเล็กครางเสียงหลงเมื่อนิ้วเรียวเพิ่มจำนวนขึ้น การขยับเข้าออกเนิบช้าสร้างความชาจนไม่รู้สึกเจ็บแล้ว และยิ่งเมื่อเข้าไปสัมผัสกับจุดไวต่อความรู้สึกข้างในเขาก็ต้องเชิดหน้าส่งเสียงเพราะความเสียว ควินน์เอื้อมมือไปกอดรอบคออีกคนแน่น สิงห์เลื่อนหน้ามาบดจูบอีกครั้งและครั้งนี้ได้รับความร่วมมืออย่างดี

“อือออๆๆ อื้ออออ อะ” เสียงกระเซ่าที่ดังขึ้นเรื่อยตามแรงส่งจากปลายนิ้วเรียว ร่างเล็กผลักอกอีกคนออกเพราะหายใจไม่ทัน หน้าหล่อเลื่อนหน้าเข้าไปที่ไหล่บาง ใช้ฟันคมกัดลงไปอย่างแรงจนได้เลือด

“โอ้ย!!! ทำ...อะไร ฮื้ออออออ เจ็บ!” ยิ่งร้องยิ่งโดนกดลึก ควินน์ทุบอกคนกระทำรุนแรงไปมาจนอีกฝ่ายผละออก

“กัด ว่านี่ของกู ต่อจากนี้จำไว้ ไปแรดกับใครกูจะกระทืบให้ยับ ทั้งมึงทั้งคนอื่น แล้วก็จะเอาจนมึงสำนึกขึ้นใจว่ามีผัวแล้ว”

“อ๊าาาาา!!!!!!”

การตอกย้ำของหนุ่มโยธาทำควินน์สะดุ้งเฮือกและร้องครางลั่น ตัวตนใหญ่โตถูกดันเข้ามาแทนที่นิ้วเรียวโดยไม่ให้เขาได้ตั้งตัว สิงห์ชอบทำทุกอย่างตอนเขาเผลอและกระแทกมันจนสุดไม่สนใจน้ำตาซึ่งไหลลงมาเลยสักนิด

“เจ็บ ฮืออออ เจ็บ นิ่ง...เจ็บ”

“ชู่วววว ทนไว้ อีกสิบรอบก็ชิน”

สิบรอบ! ไอ้เหี้ยยยยย!!!!!

ควินน์ร่ำร้องในใจ ช่องทางอุ่นร้อนตอดรัดสิ่งแปลกปลอมจนคนด้านบนร้องซี๊ด สิงห์เหนือบีบเค้นหน้าอกแบนราบไปมา หมุนวนปลายนิ้วที่ยอดปทุมสีสวยเพื่อให้อีกคนผ่อนคลาย พอเริ่มปรับตัวได้เขาก็ค่อยๆ ขยับเข้าออกในความคับแน่นนั้น

“นิ่ง...อ๊า!!!”

เสียงใสร้องออกมาเพราะความเสียวซ่าน ควินน์ขยับเอวตอบรับคนที่ตนบอกว่าป่าเถื่อนนักหนาและจิกเล็บข่วนไปที่หลังกว้างเมื่อจังหวะรุนแรงขึ้น สิงห์เหนือซอยสะโพกไม่ยั้งตามความต้องการดิบของตน ปรนเปรอด้านหน้าให้ควินน์ไปพร้อมๆ กันจนคนที่ได้ชื่อว่าเมียบิดเร้าไปทั้งตัว

“อ๊ะๆๆ นิ่ง อื้ออออ เบา ฮื้ออออ!”

“อืมมมม”

เสียงทุ้มต่ำครางในลำคออย่างพอใจ ตาคมมองร่างขาวที่เคลื่อนไหวไปมาตามแรงกระแทกของเขาอย่างหิวกระหาย ความเซ็กซี่ยามหน้าสวยบิดเบี้ยวจากอารมณ์รักทำให้อดไม่ได้ที่จะอยากเห็นมากกว่านี้ แรงส่งถี่ขึ้นอีกจนควินน์แทบหายใจไม่ทัน เร่าร้อน ป่าเถื่อน เกรี้ยวกราด แต่เร้าใจถึงขีดสุด

“อ่ะๆๆ อื้มมมมม”

ปากน้อยๆ ที่อ้าออกถูกประกบจูบอีกครั้ง สิงห์โหมสะโพกเน้นหนักๆ จนร่างบางสะดุ้งปลดปล่อยอารมณ์รักออกมาเต็มมือเขา คนตัวโตเข้าออกอีกไม่กี่ครั้งก่อนที่ร่างสูงจะปลดเปลื้องความเอาแต่ใจเข้าไปในกายขาว

ควินน์หอบหายใจแรงเมื่อปากเป็นอิสระ แต่ยังไม่ทันหายเหนื่อยร่างเล็กก็ต้องร้องเสียงหลงออกมาอีกครั้งเมื่อถูกจับให้คว่ำหน้าลงกับเตียง

“อะ...อย่า แฮ่กๆ ไม่เอาแล้ว พอ...”

“กูเพิ่งบอกไปว่าห้ามร้องขอชีวิต”

“แต่เหนื่อย แฮ่กๆ ไม่ไหวแล้ว อ๊ะ!”

“กูก็ไม่ไหว มึงสวย...กูไม่ไหวแล้ว”

--- อ่านต่อในแอพเด็กดี ----